PROMOCJA KSIĄŻKI " W TANECZNYM WYZWANIU" Haliny Liberadzkiej - Kozak

A oto zdjęcia z promocji mojej książki w Bibliotece SCK w Mielcu

       

 Nieszablonowość imprezy polegała na tym, iż rozpoczęła ją para taneczna z „Millenium Studio Tańca” w Mielcu Konrad Kasza i Wiktoria Skiba, a sama właścicielka Studia Marta Ziółkowska obecna była podczas pierwszej jej części. 


Zapraszam na film z promocji mojej książki pod tytułem "W tanecznym wyzwaniu"

W drugiej części spotkania zaprezentował się w piosenkach Zbigniew Radłowski.

https://wcj24.pl/spotkanie-z-halina-liberadzka-kozak-w-mbp/

Link na hej mielec z relacji spotkania :

http://www.hej.mielec.pl/galeria/go:45/art6279.html

Tak reklamowałam wydanie książki "W tanecznym wyzwaniu" na imprezie zorganizowanej przez Uniwersytet Trzeciego Wieku w Mielcu w sali SCK,  na "Najsympatyczniejszą Seniorkę Mielca".

Wystąpienie moje jest w odległości od początku pliku - 17:50

Relacja ze spotkania koleżanek szkolnych zorganizowanego na cześć autorki książki
„W tanecznym wyzwaniu"

W dniu 1.09.2016r ukazała się w księgarniach mieleckich książka W TANECZNYM WYZWANIU Haliny Liberadzkiej – Kozak. Z tej okazji w sobotę 3.09.2016 r. odbyło się niecodzienne spotkanie klasowe koleżanek z II LO w Mielcu rocznik 1969 klasa C. Panie świętowały promocję tej książki, bo autorką była ich koleżanka z klasy Halina Kozak. Było czytanie tekstów, oraz dyskusje. Koleżanki między innymi zadały p. Halinie pytanie, jak to się pisze prozę? Na co autorka odpowiedziała:  ”Ja nie piszę literatury, ja tworzę nadal swoje dzieła artystyczne tak jak w tańcu, tylko używam do tego słów. Moje utwory posiadają konstrukcje; ciekawe wejście, zawiązanie akcji, punkt kulminacyjny i ciekawe zakończenie, a oprócz tego obowiązkowo w każdym utworze wątek miłosny. Staram się też przekazać jak najwięcej swoich emocji, które przeżywam zanurzając się powoli w tworzonej przeze mnie fikcji literackiej.”

 Autorka otrzymała wiele miłych życzeń i gratulacji, które koleżanki między innymi uwieczniły w gustownym albumiku. Zaskoczona, zastanawiała się od razu jak wykorzysta te piękne słowa płynące z ich serc - w swoich książkach. Były też kwiaty i szampan, oraz tort z wizerunkiem okładki książki. Debiutantka otrzymała od koleżanek magiczne pióro, którym będą powstawały następne utwory literackie, być może też magiczne jak to pióro. Tomik poezji o dobrych aniołach, który dostała autorka, przyniesie jej na pewno dużo szczęścia w twórczej pracy.

Spotkanie trwało do późnych godzin wieczornych w altanie przepięknego ogrodu jednej z koleżanek. Panie wspominały młode lata i opowiadały o swoim życiu. Żal było się żegnać.

Literatka zaskoczona inicjatywą koleżanek była bardzo szczęśliwa. Jak można było zauważyć, wzruszona udawała się do domu.  

                                                

"Sówka" - Halina Liberadzka - Kozak

Od  autora: " Sówka" -  to pseudonim młodej pianistki, która kształci się  w szkole muzycznej. Za każdym razem, gdy siada do pianina, marzy o wielkim sukcesie artystycznym na miarę najsławniejszych mistrzów. Pewnego razu, spotyka ją wielka niespodzianka, jej marzenia urealniają się. W magiczny sposób spotyka  Fryderyka Chopina, który jest jej idolem. Jak zakończy się ta przygoda i czy marzenia się spełnią, zapraszam na niecodzienny koncert mojej bohaterki - Kamili.                                Halina Liberadzka – Kozak

Za kulisami…

- Sówka! Co z tobą? Wychodzisz na scenę! – odezwał się nauczyciel szkolny Kamili.

- Jeszcze chwilę, zaczepiły mi się włosy.

- Pomóżcie koleżance.

- O jej, już ci odkręciłam włosy z guzika, idź – powiedziała przyjaciółka i dała jej kolanem lekkiego kopniaka na szczęście.

Zza kulis wyszła filigranowa postać w czarnej sukience z białym kołnierzykiem, usiadła przy fortepianie. Jeszcze kilka ruchów, by się odpowiednio poprawić i…

Spod chudych długich palców rozległ się pierwszy decydujący dźwięk, jej drobniutka twarzyczka została pokryta długimi  ciemno blond włosami, które grały razem z nią, podążając wzrokiem za wędrującymi po klawiszach palcami.

Dziewczyna grała angażując się bardzo emocjonalnie,
 lecz, gdy wyraz twarzy przybrał  wygląd  zaangażowanego pianisty, stało się coś nieprzewidzianego, młoda artystka przeniosła się do salonu na koncert  autora tej muzyki.

 Fryderyk grał dla przyjaciół. W pierwszym rzędzie siedziała Kamila ubrana jako chłopiec z owej epoki, patrzyła na wirtuoza nie spuszczając z niego wzroku. W jej oczach widać było wielki podziw i entuzjazm. Przyszła tu razem ze swoimi rodzicami by posłuchać koncertu.

Letni wieczór był piękny. Przez otwarte okno balkonowe dolatywał z ogrodu zapach wonnych kwiatów rosnących nieopodal.  Lekki wiatr falował białe firany wychylające swe brzegi na zewnątrz. Cały pokój wypełniały magiczne dźwięki fortepianu, który pod palcami wirtuoza stawał się niedościgniony, wprowadzając  słuchaczy z każdą nutą  w niekończącą się ekstazę.

 Panie i panowie siedzieli jak zaczarowani.  Nagle, zerwał się wiatr, urok wieczoru przerwała zbliżająca się burza.

Gdy rozległ się pierwszy grzmot, nasza szkolna artystka zakończyła właśnie koncert. Widzowie zaczęli bić brawo, lecz Kamila nie była jeszcze obecna wśród nas, zabrał ją jej kolega po fachu - Fryderyk. Choć już nie grała, zeszła ze sceny odruchowo, lecz za kulisami trwała w jakimś zauroczeniu jakie przeżyła w czasie swojego koncertu. Nie odpowiadała na pytania koleżanek.

Rodzice dumni z córki podeszli by jej pogratulować.

- Kamilko, pięknie dzisiaj grałaś, jestem godna podziwu – powiedziała mama.

- Ja też tak uważam –  dodał rozemocjonowany tatuś , po czym wraz z żoną przytulili  oboje córkę.

Dziewczyna trwała w milczeniu, zastanawiając się nad swoimi przeżyciami, bo spotkanie ze swoim idolem niecodziennie się zdarza.

- Kamilko, co się stało? Dlaczego nie odpowiadasz?

- Nic się nie stało, zamyśliłam się - odpowiedziała dziewczyna.

Milczenie trwało jeszcze całą drogę powrotną do domu, aż wieczór po odrobieniu lekcji, dziewczyna udała się na spoczynek.

Zmęczona położyła się na łóżku,  wzrok utkwił jej na suficie. Zaczęła rozmyślać nad dzisiejszym wydarzeniem.

- Dlaczego ja tam byłam? 

- Jaki on był …

- Jak on pięknie grał…

Marzenia o nieznajomym objawiły się w magicznym śnie, który nie wiadomo czego zdawał się być jawą.

… Po burzy, dziewczyna  przebrana za chłopca, wsiadła wraz z rodzicami do powozu, który zawiózł ją do rodzinnego  domu. Konie  wolno człapały brocząc w błotnistym podłożu. Kamila milczała, marzyła o Fryderyku, który stał się jej idolem. Bardzo pragnęła grać tak jak on. Od najmłodszych lat uczyła się gry na fortepianie, ale jej nauczyciel nie dorównywał  mistrzowi jakiego dzisiaj ujrzała. Obserwując jego zwinne palce wędrujące po klawiaturze tam i z powrotem wybrzmiewające poszczególne dźwięki, miała wrażenie, iż maluje dźwiękiem obraz na wszystkie kolory świata.

Rozmyślania przerwał głos matki ze snu.

- Kamilu! Podobał ci się koncert Fryderyka?

- Bardzo, mamo. Szkoda, że mój nauczyciel nie gra tak dobrze.

- A może byś chciał chodzić na lekcje do niego – włączył się w rozmowę ojciec...